خودکشی در کمین جوانان کانادایی

امروز در کانادا حدود 11 نفر زندگی خود را با خودکشی پایان خواهند داد. علاوه بر این، تقریبا 210 نفر دیگر تلاش خواهند کرد تا به زندگی خود پایان دهند. برای هر مرگ با خودکشی، برآورد شده است که عمر 7 تا 10 نفر از "بازماندگان" عمیقا تحت تاثیر قرار می گیرد. این به این معنی است که امروز در کانادا 77-110 نفر در اثر خودکشی کسی که تازه از دست رفته به شدت صدمه می بینند. برخی ازاین صدمات غیر قابل جبران است. برای اینکه مطمئن شوید که، خودکشی یک مسئله مهم بهداشت عمومی در کانادا است لازم است بدانید که در کانادا، خودکشی یکی از ده عامل اصلی مرگ و میر است که در طی 60 سال گذشته افزایش یافته است. در سال 2012، خودکشی به عنوان 9 دلیل اصلی مرگ در کانادا محسوب شده است. طبق گزارش ادره آمار ، در سال 2012، 3026 مورد خودکشی در کانادا اتفاق افتاده است. بر اساس این آمارها مردان در مقایسه با زنان سه برابر بیشتر بر اثر خودکشی فوت کرده اند. این میزان بسیار بالای خودکشی برای مردان در مقایسه با زنان، روند مداوم در کانادا بوده است. اگرچه مردان بیشتر با خودکشی جان خود را از دست می دهند، زنان به میزان 3تا 4 برابر بیشتر تلاش می کنند تا زندگی خود را پایان دهند. علاوه بر این، زنان به دلیل اقدام برای خودکشی 1.5 برابر بیشتر از مردان بستری می شوند. براساس داده های سازمان بهداشت عمومی کانادا، 14.7 درصد کانادایی ها در مورد خودکشی فکر میکنند و 3.5 درصد در طول زندگی خود برای خودکشی اقدام می کنند که به نسبت جمعیت رقم کمی نیست. خودکشی کابوس جمعیتی خودکشی یک کابوس جمعیتی است؛ این نوع مرگ، قاتل پیشرو، و در کمین جوانان و به ویژه مردان است. برای مردان تا سن 45 سالگی، خودکشی دومین علت مرگ و میر در کانادا بعد از حوادث است. مردان میانسال و جوانتر بیش از این که از سرطان، بیماری قلبی، قتل، اچ آی وی یا دیابت بمیرند خودشان اقدام به خودکشی می کنند. برای زنان زیر 45 سال، خودکشی یکی از سه عامل اولیه مرگ هست. این درحالی است که مرگ خود خواسته یا خودکشی در میان گروه های نژادی خاص مانند بوميان جوان به طور خاص امار بالاتری را نشان می دهد. بنابراین خودکشی باید به عنوان یک عامل مهم در کوتاه شدن زندگی جمعیت جوان کانادا در نظر گرفته شود. لذا اگر ما نگرانی نسبت به وضعیت کارگران، مقررات و چشم انداز آینده برای برنامه های بازنشستگی و برنامه های مراقبت های بهداشتی داریم، این آمارها نشان می دهد که باید به همان اندازه یا حتی بیشتر نگران خودکشی هم باشیم. خوکشی کمتر از سرطان نیست مقیاس های اجتماعی سرطان و خودکشی را مقایسه کنید. سرطان توجه و سرمایه گذاری فراوانی از شرکت های بزرگ دریافت می کند. همه این توجه ها در کاهش 4 درصدی میزان سرطان در دهه های گذشته نقش داشته اند. این در حالی است که سرطان به هر کسی می تواند حمله کند، این بیماری عمدتا یک بیماری جسمی است واین همه سرمایه گذاری تنها به میزان کمی توانسته است از سرطان پیشگیری کند ولی سرمایه گذاری ها همچنان ادامه دارد. البته این امر به جایی است اگرکه به سلامت روان انسانها و پیشگیری از خودکشی هم به همان اندازه بها داده شود. در مقایسه با سرطان، خودکشی خطری است که به طور تصادفی توزیع نمی شود و کاملا قابل پیشگیری است. تحقیقات در کانادا نشان می دهد بسیاری از مشاغل با نرخ خودکشی بالاتر از حد متوسط، رو به رو هستند از جمله پرستاری، پلیس، چوب، حمل و نقل و کشاورزی. همچنین برخی از جمعیتها مانند تازه مهاجران، نوجوانان و افراد مسن بیشتر در معرض خودکشی هستند. اما هیچ سرمایه گذاری قابل قبولی در جهت پیشگیری از خودکشی در این گروههای جمعیتی صورت نمی گیرد. نکته مهم در مورد خودکشی این است که خودکشی یک موضوع پیچیده است که جنبه های اجتماعی و اقتصادی آن بسیار گسترده است به طوری که خودکشی یک فرد می تواند گروهی ازاعضای خانواده، دوستان، اشنایان و هرکسی که خبر را می شنود تحت تاثیر قرار داهد. بار مالی واقتصادی خودکشی از دیگر سو هزینه های اقتصادی و بار مالی که خودکشی به جامعه تحمیل می کند آنقدر بالا هست که توجه ویژه را را به خود جاب کند. بنا بر آمارهای ارایه شده در سایت دولت کانادا از حدود 27 بیلیون دلار هزینه صدمات وارد به افراد شده به دلیل حوادت در سال 2010، 2.9 بیلیون دلار صرف هزینه های مربوط به خودکشی و خود زنی شده است هزینه ها شامل: هزینه های مستقیم از جمله: خدمات آمبولانس، تحقیقات پلیس، بیمارستان، پزشک، کالبد شکافی، مراسم تشییع جنازه و سرقت، و در صورت اقدام به خودکشی (خودکشی ناموفق) ، هزینه های توانبخشی و درمان های دارویی و بسیاری تلفات بهره وري که جامعه بايد در طول زمان تحمل کند، مراقبت های غیر رسمی، هزینه های رفاهی اجتماعی و هزینه های ناشی از بی خانمانی یا بیکاری است. در نهایت این که: خودکشی مرگ خودخواسته ای است که علت اصلی آن افسردگی و بیماری روانی است و با در نظر گرفتن این که آمارها نشان می دهد که افراد با درآمد پایین تر از 40000 دلار بیشتر در معرض بیماری های روانی هستند با توجه با آمارهای عنوان شده و تاثیرات اجتماعی و اقتصادی گسترده خودکشی بر جامعه و نیز باعنایت به این که امر خودکشی قابل پیش بینی و قابل پیشگیری است لازم است به آن توجه ویژه صورت پذیرد. اکنون وقت آن رسیده است که مسولین جامعه مسایل مربوط به بهداشت روان را مانند بهداشت جسمی جدی گرفته و در جهت ارتقای سطح عمومی سازی بهداشت روانی قدمهای اساسی بردارند.