یکی از راههای رهایی از شرمساری خودنمایی است. این روش با حال روز شرمگین فرد متناقص به نظر می آید چرا که شخص آزرده، به جای پنهان کردن حس حقارت خود، توجه دیگران را به سمت خود می خواند.شخص خودنما با رفتارش می گوید، ادامه بده، اگه می خوایی به من نگاه کن. من چیزی برای پنهان کردن ندارم. این شخص ممکن است به حد زیادی
جنسیت، لباس ها وسایل و رفتار هایش را به رخ بکشد.
بعضی از افراد خودنما به واسطه ظاهر فریبنده، جنسیت، لباس، اتومبیل، مدرک یا هرچیز دیگر تلاش می کند حفره عمیق بی ارزشی خود را پرکنند. مثال او همانند کسی است که با هیاهو به راه انداختن می خواهد حواس دیگران را از یک صدای ناهنجار پرت کند.
گاهی اوقات نیز شخص خودنما چیزی را که واقعا دوست دارد پنهان کند را نمایش می دهد. برای مثال، اکثر افرادی که
قربانی آزار جنسی در کودکی بوده اند، به عنوان یک بزرگسال، شرمساری عمیقی را احساس می کنند. برخی از آن ها، با پوشیدن لباس های بسیار باز و وسوسه کننده و یا با داشتن رابطه های جنسی متعدد شرمساری خود را کنترل کرده و درد
خود را کاهش می دهند. آن ها می خواهند از تجربه ی زود هنگام آرزدگی شان در کودکی با این ترفند رهایی جویند.
خودنمایی یک دفاع خطرناک در برابر شرم است. هربار که شخص خودنما، خودش را به نمایش می گذارد، خود را از
افرادی که از رفتارزننده او آزرده و شوکه شده اند دور می کند. دوری دیگران حس شرمساری اش را بیشتر می کند، که در نتیجه آن را با خودنمایی هر چه بیشتر جبران می کند. شخص خودنما در نهایت تنها می شود، هدفی برای تحقیر یا افسوس
می شود و بار دیگر، شرمسار و آزرده می گردد.
آیا کسی را می شناسید که از خود نمایی به عنوان دفاع استفاده کند؟ آیا بخشی از شما وجود دارد که در مقابل شرمش از خود نمایی استفاده می کند. را انجام دهد؟ آن را چگونه آموخته اید؟
